İkindi vaktine… Sahibini terk etmeye hazırlanan gölgeye… Maskenin ardına gizlenen niyete… Menzilini arayan yürüyüşe… İkindi vaktine. İkinci yüz ile karşınızdayız. Baharla başladık. Uzun süren durgunluğun geri çekilmişliğin ardından damarlarımıza su yürüsün, güneş yürüsün, çiçek yürüsün istedik. Peygamber bizim için ‘İkindi vakti’nin insanları olduğumuzu buyurmuş. Amenna ey İkindi vaktinin Peygamberi… Sözümüzün bereketi senin dilinden dökülen merhamet ve adalet ile kaim. Buna tutunuruz ve gökyüzüne bakarız. Bir keresinde şöyle demiştin: “Akıl insanın içindeki Peygamberdir. Peygamber ise insanın dışındaki akıl…” Gazali, bu söze şöyle bir açılım getirir: ““Her şeyin bir aleti vardır: Müminin aleti akıldır. Her şeyin bir biniti vardır. Kişinin biniti akıldır. Her şeyin bir direği vardır. Dinin direği akıldır. Her kavmin bir dayanağı vardır. İbadetin dayanağı akıldır. Her kavmi bir çağıran vardır. Alimi ibadete çağıran akıldır. Her şeyin bir tamirci ustası vardır. Ahiretin tamircisi akıldır. Herkesin kendisinden sonra unutulmayacak bir eseri vardır. Sıddıkın eseri akıldır. Her yolcunun bir çadırı vardır. Müminin çadırı akıldır.” Ve bize düşen ancak duadır: “Rabbimiz aklımıza mukayyet ol!”

BU SAYIDA

3 ömer idris akdin 4 mustafa Atalay 5 mehmet aycı 5 ömer vural 6 ilyas sucu 8 bilal can 9 ahmet şevki şakalar 10 lütfi bergen 11 mükerrem çöne 14 mehmet şamil 15 banu altun 17 hayrettin orhanoğlu 19 mehmet tikenoğlu 20 faik öcal 21 mustafa uçurum 23 nadir aşçı 24 selçuk küpçük 35 duran çetin 36 fatih tezce 37 mehmet zeki dinçarslan 39 bülent sönmez 40 aydın hız 41 eyyüp akyüz 42 hayrettin durmuş 44 hikmet kızıl 45 aykağan yüce 46 hüseyin alemdar 47 murat sayımlar Soruldu: SEYYİD HÜSEYİN NASR ömer idris akdin konuşturdu.

Yoldakiler:
*ömer idris akdin *cengizhan konuş *mustafa everdi *mustafa uçurum *mustafa ışık *çağatay hakan gürkan *ismail delihasan *akif dut *yıldırım beşkardeş *mehmet aycı *mehmet şamil *hamza çelenk *ismail aykanat *gökhan akçiçek *yasin yarar *eyüp akyüz *ömer vural *sadık yalsızuçanlar *faik öcal *mustafa köneçoğlu *bülent sönmez*bilal can *ahmet şevki şakalar *lütfi bergen *ismail demirel *duran çetin *ilyas sucu *fatih tezce *arif arcan *şevket hüner *mehmet özger *rabia gelincik *aydın hız *vahide nur kayar *gökhan akçiçek *ali korkmaz
*Ömer İdris akdin ‘Seyir Defteri’ni 99. Kez yazdı: “Saygıdeğer Okur! Elinde tuttuğun bu dergi, özgürlük adalet ve erdemli bir toplum oluşturma gayretlerine mütevazi bir katkı olsun amacıyla yayınlanmaktadır. Kabus ve vehim tacirlerine karşı onurdan ve vakardan yana saf tutmuş herkes için bir platform olma uğraşısında olacağız. İnanıyoruz ki geleceği ‘iki kardeşlik dünyası’ kuracaktır: Dinde ya da yaradılışta kardeşlik… Bu bağlamda yapılacak her türlü samimi ve içten katkıya açığız. Şafağın bereketi karanlığın rahminde saklıdır. Vesselam. 22 yıl önce yola çıktığımızda Seyir Defteri’ni böyle bir not ile bitirmiştik. Daha sonra bu notlara binlerce kelam eklendi.”
*Sahifenin Orta Yerinde Yılmaz Demir Derviş Zaim’i konuşturdu: “Eğitim, aile, çevre, gördüğüm ve işittiğim bir sürü şey bu tip bir inşanın üzerinde etkili olmuştur, filmlerimdeki biçimler yaşadığım bir sürü şeyin bir toplamıdır. Bilinçli ya da bilinçsiz hayatımın toplamı.”
*Sadık Yalsızuçanlar eskimeyen bir romanı irdeledi: “Yeni Baştan, aşk’la başlıyor. İbn Arabi’nin dediği gibi, ‘insan neye talipse odur…’ Ama aşk ve ölüm habersiz gelir. Gelir bir yolcu gemisinde sizi bulur.”

*Bilal Can Mekan üzerine kelam etti: “İnsan mekânın da kurdudur. Mekânı üretebildiği gibi mekânları ortadan kaldırabilme kapasitesine sahip olması, mekân üzerinde kendini sonsuz güce sahip hissetmesi, mekânı pasifize etmesi mekânı araçsallaştırması ve daha sonra da mekânı amaçsallaştırması sonucu mekâna dair anlamda bir kaymaya neden olmuştur.

*Lütfi Bergen, Yahya Kemal’de millet kavramı üzerine inceleme yaptı: ““Yahya Kemal, Müslümanlığı milletimizin tekevvününü sağlayan, ona ruh veren temel unsur olarak kabul eder: Milletlerin mayası kan değil, dindir”

*İlyas Sucu Endülüs’e atıf yaparak yakın tarihimizi değerlendirdi: “İnebahtı ve sonrasındaki gelişmeleri izleyerek, hem Osmanlı/Türk modernleşmesinin adımlarını takip etmek hem de aynı izlence üzerinden modern Batı’nın ya da kapitalist modernleşmenin alan açılımını eş zamanlı olarak düşünmek, ele almak.

*Mehmet Özger, Türkiye’de nasıl aydın olunur sorusunun peşine düştü: “Aydın yetiştirme potansiyeli olan alanlardan biri akademidir, en azından dünyada böyledir. Bizde akademi, dün olduğu gibi bugün de aydın yetiştirmiyor. Aydın; özgür düşünen, eleştiren, sorgulayan insandır. Ancak akademi, kendi içinde fasit bir daire olduğu için özgür düşünmeye imkân vermez.”

*Aydın Hız, Mustafa Bakırcı’nın Amerika’daki Giresun Kitabı üzerinden kıtaya seyrü sefere çıktı: “Yazar’ın da belirttiği gibi “Yağlıdere’den ABD’ye Göçün Hikayesi; Ağa Köprüsü’nden Brooklyn Köprüsü’ne” uzanırken, gidenlerin geride bıraktıkları, yanında götürdükleri ve götüremedikleriyle, unuttukları ve unutamadıklarıyla, yeni bir hayata karşı ürkek ve çekingenlikleri kadar girişimcilikleriyle büyük bir hikayenin hem gönül burkan hem de umut aşılayan bölümleri gibi.”

*Gökhan Akçiçek, Hüseyin Avni Cinazoğlu portresini inceledi: “Dostlarının “Sahipsiz Şadırvanın Özgür Güvercini” diye adlandırdığı Cinozoğlu, kızı Neslihan’ın vefatından sonra saçlarını bir daha kestirmez. Onu uzun saçlarını ile Safranbolu sokaklarında gören çocuklar da şair olmak ister. Şairliğin şiirle değil de, uzun saçla ilgisi olduğuna inanmıştır çoğu çocuk.”

Yoldakiler:
*ömer idris akdin *cahit koytak *faik öcal *aykağan yüce *banu özbek *duran çetin *ömer vural *mehmet aycı *ismail delihasan *davut güler *ismail aykanat *faik öcal *mustafa everdi *mustafa uçurum *mehmet şamil *çağatay hakan gürkan *recep şen *yaşar bedri özdemir *furkan demir *murat sayımlar *lütfi bergen *bülent sönmez *mehmet özger *bünyamin Doğruer *erdem kıralı *hikmet kızıl *naman bakaç *mustafa ışık *mesut yokuş *ulus çeliker *mehmet zeki dinçarslan *fatih tezce *akif dut *şevket hüner *arif arcan *ilyas sucu *ali fırat *ali korkmaz

*Ömer İdris Akdin Seyir Defteri’ne yazdı:
“Nereye dokunsan kandan bir iz taşıyan ellerini bu coğrafyanın kaderi olarak belletmek isteyenlerin tedrisine kulak asmayacaksın. Çünkü karanlığa en koyu karanlığa yaklaşıyorsun. Biraz daha acı örselenmiş ruhuna daha fazla zarar veremeyecek. Doğudan yükselen ışığın en son noktası sende mukim. Ötesi yok. Ötesi Yec’üc Mec’üc. Ötesi kirli angarya. Ötesi Cehennem’in dibi!”

*Banu Özbek; Roma filmini irdeledi:
“Tarih olarak 1970- 71 yılları Meksika’sında geçen film, dönemin siyasi olaylarını, sınıfsal hiyerarşiyi, günlük hayatla iç içe işler. Filmin isminin “Roma”, mahallenin Roma mahallesi olması ironiktir aslında. Kadınlar ve çocukların ikinci sınıf kabul edildiği Antik Roma dönemlerinden beri değişen bir şey olmadığını anlatır sanki filmin ismi.”

*Mustafa Everdi; Yeni başlangıçlara değindi:
“İnsanın ülkesinden soğuması, burada kalmasının hiçbir şeyi değiştiremeyeceği karamsarlığından doğar. Vatan anlamsız, kıstırılmış bir hayatı yaşamaya zorlayan bir kapana dönüşür bu insanlara. Boşunalık duygusu yaygın bir iklime kapı aralar. Hem bireysel hem toplumsal ümitsizlik sarar insanları.”

*Furkan Demir; Eski ve yeni arasında edebiyat ve toplumdaki değişimin peşine düştü:
“Canterbury Hikayeleri ve Don Quijote, Ortaçağ’ın köhnemiş kurumlarından şövalyeliği çeşitli yönleriyle eleştirirken oldukça mahirdir. Bu yergi, feodalizmden tüccar sınıfının öne çıkacağı merkantalizme adım atacak yeni dünyanın habercisidir.”

*Lütfi Bergen; Medine bağlamında şehrin ruhuna dokundu:
“Modern kentsel mekân formlarında yaşamayı daha da derinleştirme ve genişletme çabasıyla hareket eden Müslüman kitlelerin “erdemli toplum” inşa etme kaygısını giderek terk ettiği söylenebilecektir. Dolayısıyla halen yaşadığımız kentsel mekân formlarının insanları belirlediği hususu çok az kişi tarafından algılanabilmektedir.”

*Mehmet Özger; Eros’tan Fuzuli’ye ıstırabın izini sürdü:
“Aşk, bir terk etme sanatıdır. Kişi, kendi konforunu, hayat felsefesini, her şeyden önce benliğini terk etmelidir ki ötekinde var olabilsin. Kapitalist sistemde özne, çoğu zaman sadece “çıplak yaşam” adına köle olmaya razıdır.”

*Naman Bakaç; Cezaevleri ve roman üzerine kalem oynattı:
“Bireyin o mekânı girmesi gerekmez, bazen girmiş olanları anlamak, onlara değer vermek ve mağduriyetlerine bir nebze olsun merhem olmak için cezaevi üzerine yazılan eserleri okumak, onlara el atmak insani, ahlaki, vicdanı bir sorumluluğumuz olsa gerek? Zira romanlar da cezaevine düşer, insanoğlu gibi.”

*Ulus Çeliker; New Age dini akımlara göz attı:
“Yeni Dini Hareketler (YDH) “modernite” ye bir tepki olarak doğmasına rağmen aynı zamanda “modern” bir tepkidir. Modern krizleri yaşayanlar çözümü Doğu’da aramaya başlamışlar. Hinduizm ve Budizm çözüm olarak görülmüştür. Karma bir yapısı vardır. Ve insanları manevi buhrandan kurtarma iddiasındadır.”

*Arif Arcan ve Şevket Hüner; resimli yazılarına devam etti:
“Kafesinden kaçabilmeyi becerebilmiş bir dostum anlatmıştı. Kafes sahibi bir haminne çıkışmış bizimkine. ‘Sürekli öterek başımı ağrıtıyorsun. Artık sus biraz.’ Kuş uykusundan uyanır uyanmaz ötüşürüz biz. Hırçınız, asabiyiz. ‘Sal beni, sen de kurtul ben de’ demiş ama insanoğlu kuş dilin bilmez ki.”

*İlyas Sucu; Fransız Devrimi’ni analiz etti:
“19. yüzyılı ve yakın bir çağı başlatan olay olarak Fransız Devrimi, Taine’nin deyişiyle “Roma’nın düşüşünden sonra Avrupa tarihindeki en önemli hadise” ve aynı zamanda Batı tarihinin “ilk büyük ideolojik devrimi”dir.”

98. Yürüyüşünde Yolcu:

“BAŞKASININ DERİNLİĞİ İLE OYNAMA!”

*Yoldakiler:

*ömer idris akdin *cahit koytak *faik öcal *atasoy Müftüoğlu *ali fırat *mustafa Karaosmanoğlu *mehmet aycı *fatih tuzcu *kerem yılmaz *tayyip atmaca *mustafa everdi *ahmet sezgin *cengizhan konuş *eyyüp akyüz *şevket hüner *arif arcan *mehmet zeki dinçarslan *rabia gelincik *hikmet kızıl *yaşar bedri özdemir *gökhan akçiçek *mükerrem çöne *fatma serenli *barış dalkılıç *kadir özsöz *fadıl karlıdağ *duran çetin *ömer vural *ismail delihasan *ahmet seven *mehmet aktaş *ali korkmaz

*Seyir Defteri’ni Ömer İdris Akdin yazdı: “Uzun yıllar sustu Sayın Pakdil. Bu susku umutsuz ve geri çekilme değildi. Dervişçe, sözce, inanmışça bir duruşu kalbinde saklıyordu. İnsanı savunuyordu insana karşı. İnsanı yani eşref-i mahlûkatı… “Benim devrimciliğimin temelini, İslâm dinine olan sarsılmaz bağlılığım oluşturur.” demişti bir keresinde. Bizim için de kapısında duracağımız bir tarif olacaktı bu. Neden büyük boy bir dergi çıkarıyorsunuz? Nasıl bu kadar içten bir tarz oluşturdunuz sorularına vereceğimiz en güzel cevap Pakdil Usta’nın dergâhında harlanmamız olacaktır.”

*Orta Sahife Söyleşisi’nde Münevver Saral, Ercan Kesal’ı konuşturdu: ”Yazmanın iki ucu vardır, birisi esin diğeri zanaat. Esin içinize doğan bir şey bu anlaşılabilir ama zanaat meselesi baştan sona usta-çırak geleneğidir. Sizden öncekilerin yazdıklarını okumadan nereye gidebilirsiniz? Bu yüzden yazma serüveni sizden öncekilerin birikimine sahip çıkarak ve çoğu zaman onları taklit ederek başlayan bir yolculuktur.”

*Atasoy Müftüoğlu, ‘Dünyaya ve Hayata Yabancılaşmak’ üzerine yazdı: “Bir toplumun- halkın zorla yabancı bir dünya görüşünü, aidiyet ve tabiyetini seçmek zorunda bırakılması demek, ilgili toplumun kendisini İslami anlamda tasavvur ve tahayyül iradesini/bilincini kaybetmesi demektir. Günümüz dünyasında İslam her alanda tehdit ediliyor, kısıtlanıyor, engelleniyor. Kısıtlanan, engellenen ve kendisi olma iradesini kaybeden varoluşların özgürlüklerinden söz edilemez.”

*Mustafa Karaosmanoğlu Çeşmeler üzerinden bir analiz yazısı kaleme aldı: “Bizim medeniyetimizin bir su medeniyeti olduğu çok çabuk unutulmuş durumda, suyu atomlarına ayırıp bilimsel bir nesne haline getirenler elbette ki çeşmenin ne olduğunu gerektiği gibi anlayamayacaklardır. Bizler insan olarak nesne ile aramızda bir ünsiyet bağı oluşturur ve o nesneyi, nesne olmaklığının ötesinde değerlerle dolu, geçmişimizi bir dil olarak kuşanan, üzerine farklılıklar yüklediğimiz bir alana taşırız.”

*Mustafa Everdi, Doğu-Batı Eksenindeki sanat ve düşünceye değildi: “Bugün bu tek yanlı ve doğu sefalet içinde gibi bir bakışın ötesinde ilgi ve beklenti var Batıda. Bu nedenle doğudan gelen yazar ve hikâyeler onlara yepyeni ufuklar açıyor.”

*Ahmet Sezgin “Nuri Pakdil- Son Devrimci” ile ilgili izlenimlerini aktardı: “Yedi Güzel Adam”dan biri olan Şair-Yazar-Düşünür Nuri Pakdil, her tarafı kitaplarla dolu büyük bir salonda, bir koltukta derin bir tefekkür halinde oturuyordu. Tebessüm ve saygıyla selam verdik üstada. Yavaşça başını kaldırıp “Aleykümselâm, hoş geldiniz efendim.” dedi. Kendimizi tanıttık. “Nasılsınız üstadım?” diye hal hatır sorduk. “Elhamdülillah.” dedi. Kahverengi ceketi ve özenle taranmış uzun ve ak saçlarıyla şık görünümdeydi ama ruh hali “sükût sûretinde”ydi yine sanki.”

*Arif Arcan ve Şevket Hüner, fotoğraf okumalarını sürdürdü: “Ortada bir gerçek yok ama rivayetler muhtelif: “Vatansızlığı bir erdem olarak sunan genç adamın bu eylemi neden hala aydınlatılamadı sorusu vatandaşın aklını kurcalıyor. Güpegündüz sınır devriyelerinin gözü önünde cereyan eden bu menfur eylemin ardında kimler var?” (A.A) “Birileri bir sınır çizip; ‘Sizin artık buralarda yaşamaya hakkınız yok. Artık bize uymuyorsunuz, bizden değilsiniz deyince ‘uygun olana’ hicret edenler, hicret ettikleri yerlerde bir ‘uyumlaştırma’ ameliyesi yani vatandaşlığa tabi tutulurlar. Allah’ın arzının genişliğini önemsemeyenler toprağından ayrılmamak için her türlü zulme rıza göstermesine rağmen aşağılanırlar.”(Ş.H)

*Gökhan Akçiçek, kıyıdaki insanların izini sürmeye devam etti: “Buyrukçu’nun şiirimizdeki karşılığı Behçet Necatigil’dir desek yerinde bir saptama olur. Türk öykü geleneğinin içinde kendine has bir yer edinmiştir Buyrukcu. İlk baştan, okumaları sürdükçe ne yapacağını ve ne yapmak istediğini hissetmiş, bunu günün moda akımlarına, kaleminin tercihine bırakmamıştır.”

*Kadir Özsöz, linç kültürüne araştırdı: “Anlam, hayata tutunabileceğimiz yegâne tutamaktır. Anlamsızlık boşluktur. Anlam yoksa insan yok gibidir. Çünkü insan, anlam yükleyen varlıktır. Anlam arayışı istikametini kaybettiği zaman acayip görüngüleri olur. Sanal kitleler çağında bu görüngü linç ile yaygınlaşmaktadır.”

*Ahmet Seven, pehlivan tefrikalarının esas adamını inceledi: “O dönemde Yaşar Doğu’yu yenmek şöyle dursun onunla karşılaşma yapan rakipleri bile bundan gurur duyuyordu. Mısırlı Milli Güreşçi Adil Mustafa 1948 Londra Olimpiyatlarında Yaşar Doğu ile karşılaşma yapıp onun karşısında emsallerine göre birkaç dakika fazla dayanabilmesinin bile Mısır’da kahramanlar gibi karşılanmasına yettiğini anlatmıştı.”

YÜRÜYENLER:
*ömer idris akdin *cahit koytak *sadık yalsızuçanlar *bilal can *eyyüp akyüz *mustafa everdi *yasin mortaş *fatih tezce *faik öcal *erhan çamurcu *mustafa yıldız *duran çetin *bülent sönmez *yahya burak gül *sümeyye yüksel Üstündağ *aykağan yüce *olgun Albayrak *sultan alak *mustafa uçurum *ibrahim Öztürk *ömer vural *gökhan akçiçek *müştehir karakaya *murat sayımlar *mehmet zeki dinçarslan *şevket hüner *arif arcan *ali fırat *yıldırım beşkardeş *hikmet kızıl *lütfi bergen *ismail delihasan *ilyas sucu *mehmet aktaş *bünyamin Doğruer *ali korkmaz

*Ömer İdris Akdin ‘Seyir Defteri’ni yazdı:
“Markalar ve imajlar kapitalizme uygun hale getirilecek olan aklın törpüleridir. Önce duygular manipüle edilir sonra akıl usulüne uygun şekillendirilir. Artık insanoğlu birbirini görmemeye, birbirini anlamamaya başlar. Bunun için hep bir aracıya ihtiyaç duyar. Duyuşsal ve bilişsel köprüleri kurma işi kapitalizm tarafından yerine getirilir. Annenizin, babanızın eşinizin ya da çocuklarınızın gözlerine bir dakika bile bakmaya tenezzül etmezsiniz ama cep telefonuna saatlerce bakabilirsiniz. İşte size özgür ve iplerinde kurtarılmış insan!”
*Orta Sahife’de Yunus Nadir Erarslan, Cahit Efgan Akgül tarafından konuşturuldu:
“Bana kalırsa düzen değişmedi. Eski düzenin üstüne kat çıktılar sadece. Düzenin adamlarına gelince, eski düzenin adamlarının çoğu emekli oldu, bir kısmı da öldü. Şimdi onların çocukları bu makyajlı düzenin adamları oldu.”

*Mustafa Everdi ‘Bulunmaz Hint Kumaşı ve İngiliz ’hinliğine değindi:
“Hint kumaşı tarihin her döneminde asillerin ve hacıların giysilerinin yapıldığı kumaş. Elle dokunan ipekten imal edilen bir altın aslında. Tanrının ipeğinden dokunan khadi kumaşı. Çinlilerden öğrendikleri ipek üretimi, Hintlilerde sadece iç pazarda satılmıyordu. Çin tarih boyunca dünyaya kapalı kalırken Hindistan Büyük İskender’den bu yana dünyanın ilgisini çekmişti. Çünkü Hindistan dünyaya felsefe ve düşünce okulları, tasavvuf ekolleri ile seslenme üstünlüğüne sahipti. Bu kumaş kışın sıcak yazın da serin tutardı.”

*Gökhan Akçiçek, Kayıp Şair Selim Saraç ilginç öyküsünü kaleme aldı:
“Selim Saraç şiirlerinde kullandığı mahlası ile Siret Saba, hep gurbette olması nedeniyle akraba kızlarından -o sırada bir öğretmenle nişanlı- Melike’yi ancak liseyi bitirdiği günlerde görebiliyor. Nişanlı akraba kızına daha ilk görüşte deyim yerinde ise vuruluyor. Bir surete âşık oluruz hep.”

*Lütfi Bergen, ‘Bir Tanrı Dili Olarak Türkçe’yi irdeledi:
“Birileri şunu söyleyebilir: “Allah kulları arasında ayrım yapmaz ve takvadan başka şeye üstünlük tanımaz.” Ben de tam anlamıyla bunu ifade etmiş oluyorum: Türkçe, insanlık içinde sadece bu dili kullananların seciyesine uygun olarak takva sahiplerinin konuşmalarını sağlamak için yaratıldı.”

*İlyas Sucu, ‘Modernleşmenin Teolojisi’ni aramaya koyuldu:
“Modernleşmeyi sadece tarımdan sanayiye ve kırdan kente doğru evirilen toplumsal bir dönüşüm üzerinden okumak yanlış olmasa bile eksik bir okuma olacaktır. Çünkü modernleşmenin aynı zamanda ideolojik bir boyutu vardır ki bu da bizi ideolojik modernleşmeye götürür. Bu ise dinin medeniyete (civilization), Ortaçağ Hristiyan medeniyetinin Yeniçağ Avrupa medeniyetine dönüşümüdür.”

*Ali Korkmaz, ‘Alironik Yazıları’na ‘Adaletin Bu mu Dünya?’ üzerinden devam etti:
“adalet, rakibin hakkını teslim etmektir… adalet, kaybedeceğini bildiğin yarışta rakibe çelme takmamaktır… adalet, güçlünün değil haklının yanında olmaktır… adalet, güçsüz iken değil güç elinde iken de adil olmaktır.”