98. Yürüyüşünde Yolcu:

“BAŞKASININ DERİNLİĞİ İLE OYNAMA!”

*Yoldakiler:

*ömer idris akdin *cahit koytak *faik öcal *atasoy Müftüoğlu *ali fırat *mustafa Karaosmanoğlu *mehmet aycı *fatih tuzcu *kerem yılmaz *tayyip atmaca *mustafa everdi *ahmet sezgin *cengizhan konuş *eyyüp akyüz *şevket hüner *arif arcan *mehmet zeki dinçarslan *rabia gelincik *hikmet kızıl *yaşar bedri özdemir *gökhan akçiçek *mükerrem çöne *fatma serenli *barış dalkılıç *kadir özsöz *fadıl karlıdağ *duran çetin *ömer vural *ismail delihasan *ahmet seven *mehmet aktaş *ali korkmaz

*Seyir Defteri’ni Ömer İdris Akdin yazdı: “Uzun yıllar sustu Sayın Pakdil. Bu susku umutsuz ve geri çekilme değildi. Dervişçe, sözce, inanmışça bir duruşu kalbinde saklıyordu. İnsanı savunuyordu insana karşı. İnsanı yani eşref-i mahlûkatı… “Benim devrimciliğimin temelini, İslâm dinine olan sarsılmaz bağlılığım oluşturur.” demişti bir keresinde. Bizim için de kapısında duracağımız bir tarif olacaktı bu. Neden büyük boy bir dergi çıkarıyorsunuz? Nasıl bu kadar içten bir tarz oluşturdunuz sorularına vereceğimiz en güzel cevap Pakdil Usta’nın dergâhında harlanmamız olacaktır.”

*Orta Sahife Söyleşisi’nde Münevver Saral, Ercan Kesal’ı konuşturdu: ”Yazmanın iki ucu vardır, birisi esin diğeri zanaat. Esin içinize doğan bir şey bu anlaşılabilir ama zanaat meselesi baştan sona usta-çırak geleneğidir. Sizden öncekilerin yazdıklarını okumadan nereye gidebilirsiniz? Bu yüzden yazma serüveni sizden öncekilerin birikimine sahip çıkarak ve çoğu zaman onları taklit ederek başlayan bir yolculuktur.”

*Atasoy Müftüoğlu, ‘Dünyaya ve Hayata Yabancılaşmak’ üzerine yazdı: “Bir toplumun- halkın zorla yabancı bir dünya görüşünü, aidiyet ve tabiyetini seçmek zorunda bırakılması demek, ilgili toplumun kendisini İslami anlamda tasavvur ve tahayyül iradesini/bilincini kaybetmesi demektir. Günümüz dünyasında İslam her alanda tehdit ediliyor, kısıtlanıyor, engelleniyor. Kısıtlanan, engellenen ve kendisi olma iradesini kaybeden varoluşların özgürlüklerinden söz edilemez.”

*Mustafa Karaosmanoğlu Çeşmeler üzerinden bir analiz yazısı kaleme aldı: “Bizim medeniyetimizin bir su medeniyeti olduğu çok çabuk unutulmuş durumda, suyu atomlarına ayırıp bilimsel bir nesne haline getirenler elbette ki çeşmenin ne olduğunu gerektiği gibi anlayamayacaklardır. Bizler insan olarak nesne ile aramızda bir ünsiyet bağı oluşturur ve o nesneyi, nesne olmaklığının ötesinde değerlerle dolu, geçmişimizi bir dil olarak kuşanan, üzerine farklılıklar yüklediğimiz bir alana taşırız.”

*Mustafa Everdi, Doğu-Batı Eksenindeki sanat ve düşünceye değildi: “Bugün bu tek yanlı ve doğu sefalet içinde gibi bir bakışın ötesinde ilgi ve beklenti var Batıda. Bu nedenle doğudan gelen yazar ve hikâyeler onlara yepyeni ufuklar açıyor.”

*Ahmet Sezgin “Nuri Pakdil- Son Devrimci” ile ilgili izlenimlerini aktardı: “Yedi Güzel Adam”dan biri olan Şair-Yazar-Düşünür Nuri Pakdil, her tarafı kitaplarla dolu büyük bir salonda, bir koltukta derin bir tefekkür halinde oturuyordu. Tebessüm ve saygıyla selam verdik üstada. Yavaşça başını kaldırıp “Aleykümselâm, hoş geldiniz efendim.” dedi. Kendimizi tanıttık. “Nasılsınız üstadım?” diye hal hatır sorduk. “Elhamdülillah.” dedi. Kahverengi ceketi ve özenle taranmış uzun ve ak saçlarıyla şık görünümdeydi ama ruh hali “sükût sûretinde”ydi yine sanki.”

*Arif Arcan ve Şevket Hüner, fotoğraf okumalarını sürdürdü: “Ortada bir gerçek yok ama rivayetler muhtelif: “Vatansızlığı bir erdem olarak sunan genç adamın bu eylemi neden hala aydınlatılamadı sorusu vatandaşın aklını kurcalıyor. Güpegündüz sınır devriyelerinin gözü önünde cereyan eden bu menfur eylemin ardında kimler var?” (A.A) “Birileri bir sınır çizip; ‘Sizin artık buralarda yaşamaya hakkınız yok. Artık bize uymuyorsunuz, bizden değilsiniz deyince ‘uygun olana’ hicret edenler, hicret ettikleri yerlerde bir ‘uyumlaştırma’ ameliyesi yani vatandaşlığa tabi tutulurlar. Allah’ın arzının genişliğini önemsemeyenler toprağından ayrılmamak için her türlü zulme rıza göstermesine rağmen aşağılanırlar.”(Ş.H)

*Gökhan Akçiçek, kıyıdaki insanların izini sürmeye devam etti: “Buyrukçu’nun şiirimizdeki karşılığı Behçet Necatigil’dir desek yerinde bir saptama olur. Türk öykü geleneğinin içinde kendine has bir yer edinmiştir Buyrukcu. İlk baştan, okumaları sürdükçe ne yapacağını ve ne yapmak istediğini hissetmiş, bunu günün moda akımlarına, kaleminin tercihine bırakmamıştır.”

*Kadir Özsöz, linç kültürüne araştırdı: “Anlam, hayata tutunabileceğimiz yegâne tutamaktır. Anlamsızlık boşluktur. Anlam yoksa insan yok gibidir. Çünkü insan, anlam yükleyen varlıktır. Anlam arayışı istikametini kaybettiği zaman acayip görüngüleri olur. Sanal kitleler çağında bu görüngü linç ile yaygınlaşmaktadır.”

*Ahmet Seven, pehlivan tefrikalarının esas adamını inceledi: “O dönemde Yaşar Doğu’yu yenmek şöyle dursun onunla karşılaşma yapan rakipleri bile bundan gurur duyuyordu. Mısırlı Milli Güreşçi Adil Mustafa 1948 Londra Olimpiyatlarında Yaşar Doğu ile karşılaşma yapıp onun karşısında emsallerine göre birkaç dakika fazla dayanabilmesinin bile Mısır’da kahramanlar gibi karşılanmasına yettiğini anlatmıştı.”

YÜRÜYENLER:
*ömer idris akdin *cahit koytak *sadık yalsızuçanlar *bilal can *eyyüp akyüz *mustafa everdi *yasin mortaş *fatih tezce *faik öcal *erhan çamurcu *mustafa yıldız *duran çetin *bülent sönmez *yahya burak gül *sümeyye yüksel Üstündağ *aykağan yüce *olgun Albayrak *sultan alak *mustafa uçurum *ibrahim Öztürk *ömer vural *gökhan akçiçek *müştehir karakaya *murat sayımlar *mehmet zeki dinçarslan *şevket hüner *arif arcan *ali fırat *yıldırım beşkardeş *hikmet kızıl *lütfi bergen *ismail delihasan *ilyas sucu *mehmet aktaş *bünyamin Doğruer *ali korkmaz

*Ömer İdris Akdin ‘Seyir Defteri’ni yazdı:
“Markalar ve imajlar kapitalizme uygun hale getirilecek olan aklın törpüleridir. Önce duygular manipüle edilir sonra akıl usulüne uygun şekillendirilir. Artık insanoğlu birbirini görmemeye, birbirini anlamamaya başlar. Bunun için hep bir aracıya ihtiyaç duyar. Duyuşsal ve bilişsel köprüleri kurma işi kapitalizm tarafından yerine getirilir. Annenizin, babanızın eşinizin ya da çocuklarınızın gözlerine bir dakika bile bakmaya tenezzül etmezsiniz ama cep telefonuna saatlerce bakabilirsiniz. İşte size özgür ve iplerinde kurtarılmış insan!”
*Orta Sahife’de Yunus Nadir Erarslan, Cahit Efgan Akgül tarafından konuşturuldu:
“Bana kalırsa düzen değişmedi. Eski düzenin üstüne kat çıktılar sadece. Düzenin adamlarına gelince, eski düzenin adamlarının çoğu emekli oldu, bir kısmı da öldü. Şimdi onların çocukları bu makyajlı düzenin adamları oldu.”

*Mustafa Everdi ‘Bulunmaz Hint Kumaşı ve İngiliz ’hinliğine değindi:
“Hint kumaşı tarihin her döneminde asillerin ve hacıların giysilerinin yapıldığı kumaş. Elle dokunan ipekten imal edilen bir altın aslında. Tanrının ipeğinden dokunan khadi kumaşı. Çinlilerden öğrendikleri ipek üretimi, Hintlilerde sadece iç pazarda satılmıyordu. Çin tarih boyunca dünyaya kapalı kalırken Hindistan Büyük İskender’den bu yana dünyanın ilgisini çekmişti. Çünkü Hindistan dünyaya felsefe ve düşünce okulları, tasavvuf ekolleri ile seslenme üstünlüğüne sahipti. Bu kumaş kışın sıcak yazın da serin tutardı.”

*Gökhan Akçiçek, Kayıp Şair Selim Saraç ilginç öyküsünü kaleme aldı:
“Selim Saraç şiirlerinde kullandığı mahlası ile Siret Saba, hep gurbette olması nedeniyle akraba kızlarından -o sırada bir öğretmenle nişanlı- Melike’yi ancak liseyi bitirdiği günlerde görebiliyor. Nişanlı akraba kızına daha ilk görüşte deyim yerinde ise vuruluyor. Bir surete âşık oluruz hep.”

*Lütfi Bergen, ‘Bir Tanrı Dili Olarak Türkçe’yi irdeledi:
“Birileri şunu söyleyebilir: “Allah kulları arasında ayrım yapmaz ve takvadan başka şeye üstünlük tanımaz.” Ben de tam anlamıyla bunu ifade etmiş oluyorum: Türkçe, insanlık içinde sadece bu dili kullananların seciyesine uygun olarak takva sahiplerinin konuşmalarını sağlamak için yaratıldı.”

*İlyas Sucu, ‘Modernleşmenin Teolojisi’ni aramaya koyuldu:
“Modernleşmeyi sadece tarımdan sanayiye ve kırdan kente doğru evirilen toplumsal bir dönüşüm üzerinden okumak yanlış olmasa bile eksik bir okuma olacaktır. Çünkü modernleşmenin aynı zamanda ideolojik bir boyutu vardır ki bu da bizi ideolojik modernleşmeye götürür. Bu ise dinin medeniyete (civilization), Ortaçağ Hristiyan medeniyetinin Yeniçağ Avrupa medeniyetine dönüşümüdür.”

*Ali Korkmaz, ‘Alironik Yazıları’na ‘Adaletin Bu mu Dünya?’ üzerinden devam etti:
“adalet, rakibin hakkını teslim etmektir… adalet, kaybedeceğini bildiğin yarışta rakibe çelme takmamaktır… adalet, güçlünün değil haklının yanında olmaktır… adalet, güçsüz iken değil güç elinde iken de adil olmaktır.”

Kim Var?
*ömer idris akdin *müştehir karakaya *faik öcal *ali fırat *rabia gelincik *ömer vural *mehmet aycı *mehmet şamil *kerem yılmaz *kerim aral *bülent sönmez *ali korkmaz *banu özbek *musa avcı *fatih tezce *yahya burak gül *rıza kemal g. *ismail delihasan *murat sayımlar *mustafa uçurum *mustafa karaosmanoğlu *ümit polat *süheyla altınkaya turan *şevket hüner *aykağan yüce *nur durur *hatice kübra şengül *gökhan akçiçek*hamza çelenk *mustafa everdi *mustafa alagöz *fatma serenli *ilyas sucu *mehmet kaplan *mustafa ışık

Ne Var?
*Seyir Defteri’ni Ömer İdris Akdin bağladı:
“Zihinlere kodlanan ‘geri kalmışlık’ sendromu bir an önce ‘ileri toplumların’ seviyesini yakalamak için inanma ve adanma biçimlerimizi sorgulamamızı salık veriyor. Bunu da ‘evrensel değerlere katılım’ formu içerisinde kolayca içselleştirebiliyoruz. Kimse dönüp sormuyor bile bu evrensel değerleri kimler ve nasıl bir dünya kurmak adına vazediyor.”

*Ali Korkmaz “Sömürgenlerin Dünyası”na bir bakış attı:
“sor bakalım ben niçin yaptım” sözü sömürünün temel mantığıdır… İnsanların çoğalması ve farklı meslekler icra etmesi, sömürüden kazanılan artı değerin sınıflar arasında oransal dağılımını ve alt sınıflar üzerinde sömürünün yasallaşmasını sağlamıştır…”

*Banu Özbek, “Güvercin Hırsızları”nın peşine düştü:
“İnsan insana yaklaştıkça buzları erir. Yargılar, intikam arzusu, kızgınlık, öfke, bu hisleri duyduğumuz kişiye/kişilere yaklaştıkça ivme kaybeder. Hikâyesini bildiğimiz insanı yargılarken hukuktan, öç alma duygularımızdan, kızgınlıklarımızdan, iddialarımızdan başka bir duygu daha çalıştırırız. Bu duygu biz istesek de istemesek de çalışır: Vicdan.”

*Murat Sayımlar, “Ölü Taklidi Yapmanın” ne menem şey olduğunu inceledi:
“Ölü taklidi yapmak bir yöntemdir. Anlık ve zanni, işe yararlık duygusu sağlayabilir. Ancak gerçekte bir işe yaramaz. Zira, hayatın esasını, gayri iradi fıtri hükümler inşa ettiği için; insanoğlunun iradi çerçevesinin de buna uygun inşa edilmiş olması gerekmektedir. Bu sayede, insan için gayri iradi ve iradi alandaki hükümler aynı kökten olunca; bu dünyadaki varlık nedenini tahakkuk ettirmek, gerçek hayatındaki durumunu da güçlendirmek imkanını elde edebilir. Ölü taklidi yapmak bunların tamamını kadük bırakan bir korkaklık, sorumsuzluk ve blokaj halidir.”

*Mustafa Karaosmanoğlu bir zarif insanı şiir inceliğinde işledi:
“Bütün bunlarla birlikte o zor bir şairdir Cahit Ağabey; içinde büyüttüğü kelimeleri kendisinin özel mükiyetine dahil ederek, şiire bir başka cepheden yaklaşır. O adeta hem kendisiyle ve hem de dünyayla adı konulmamış bir savaşım vererek kendini zuhurat âlemine kabullendirir. Ama bu, öyle sanıldığı gibi gürültülü bir şey değildir. Belki gürültülüdür ama onun gürültüsü dışarıdan duyulmaz, o gürültü patırtı, kendi içinde açtığı alanda kendi kendini ne kadar yaraladığının gürültü patırtısıdır ve bu da doğal olarak herkes tarafından duyulur değildir. Onun yaraları herkeslerin göremeyeceği kadar aşikardır.

*Gökhan Akçiçek, Sakallı Celal’in ilginç dünyasında seyrü sefer eyledi:
“Eserleri ile değilse de filozof yönü ile hafızalara kazınan Sakallı Celal, çokça duyduğumuz ama kime ait olduğunu unuttuğumuz şu sözlerin de sahibidir: “Meşrutiyet ilan ettik olmadı, Cumhuriyeti getirdik, gene olmadı. Bir de ciddiyeti deneyelim.”, “Testinin de ağzı var, konuşuyor mu? Masanın da bacağı var, yürüyor mu?”, “Türkiye’de aydın geçinenler doğu’ya doğru seyreden bir geminin güvertesinde batı yönünde koşturarak batılılaştıklarını sanırlar.”

*Lütfi Bergen, Eski Türklerde başlık parası, İslam’da mehirin ne yakasında durur, sorusuna cevap aradı:
““Başlık parası” ya da “kalın” uygulamasını eski şeriatlardan gelen ve aile düzenini tesis eden “töre-yasa” saymak mümkündür.”

*Mehmet Kaplan, seksenlerin Samsun’undaki öğrenci yaşamını “Ekrem Abi” üzerinden anlattı:
“Samsun’a, üniversiteye ilk gittiğim yıllarda tanıdım Ekrem Abi’yi. Okulun çay ocağında tanışmıştık. Sessizdi. Konuşmayı çok sevmiyordu. Onu tanıdıkça, hayranlığım ve sevgim hep artmıştı. Bana, kitabı, okumayı ve de şiiri sevdiren güzel abim. Çok zaman, kaldığı eve gider, yanında kalırdım. Çok okurdu. Geceleri çay demler, saatlerce oturur, okuduğu bir kitabı öyle heyecanla anlatırdı ki, âdeta yaşardı.”

Kervandakiler:
*ömer idris akdin *ömer vural *e. İbrahim *lütfi bengen *banu özbek *bülent sönmez *mustafa uçurum *mehmet aycı*yahya burak gül *arif arcan *şevket hüner *faik öcal *ismail delihasan *rıza kemal g. *mustafa Alagöz *murat kadir topçu *hikmet kızıl *gökhan akçiçek *arif olgun Yeşilyurt *mustafa Karaosmanoğlu *aykağan yüce *mustafa ışık *müştehir karakaya *necati atilla soykan *ali korkmaz *bekir yıldırım *mustafa everdi *mahmut yavuz *ilyas sucu *baki evkaralı *mehmet kaplan *alaattin Keykubat *kerem yılmaz *ibrahim Öztürk *rabia gelincik *murat sayımlar *mehmet aktaş *selçuk küpçük *fatma serenli

*Ömer İdris Akdin SEYİR DEFTERİ’nde yazdı:
“Dağların ardında tam teşekküllü barbarlığı ile Müslüman coğrafyaya saldırmak için bekleyen çok uluslu savaş makinası hareket halinde iken, kimdir ki ihtilaf kumpasları kurar; ayrıştırıcı ve ötekileştirici dil kullanır; küçük hesaplar peşinden koşar; dini anlayışını, ırkını, aidiyetini karşısındakilere dayatır; ihanetin çetelesine ismi kara kalemle yazılır.”

*Lütfi Bergen “İslam Ekonomik Strüktürü” üzerinden “Malları Beyinsizce Harcamamak” konusuna değildi:
“İslâm ahlâkı ile modern iktisadın değer alanları birbiriyle çatışmacıdır. Ahlâk, “iyilik yap, borçlu dara düştüyse borcu ertele; ödeyemeyecek borçluyu affet, siftah etmeyen komşun varsa müşteriyi ona gönder” demektedir. Ekonomi-politik ise “ticaret kâr içindir, ekonominin amacı dünyadan faydalanmayı büyütmektir” der. Ahlâkın “iyilik”, ekonominin “fayda-kâr” üstünde yükselen değerlere sahip olduğu ifade edilebilecektir.”

*Banu Özbek, “UPRRADE” filmi üzerinden makinalaşma kaotizmini yazdı:
“Kant, belirleyici ben olmayı seçen modern dönemin tanrıyı öldüren yeni tanrısı insanın, kendi türünü de öldüreceğini yani olduğu haliyle yetinmeyeceğini, duygu, zaaf gibi duyular alemine mahsus arazlardan beri dolayısıyla kendinden daha tanrısal makine tanrıyı yaratmaya soyunacağını ve en sonunda tüm liyakatini kaptırdığı makine tanrının da gadrine uğrayacağını öngörmüş müdür bilinmez.”

*Murat Kadir Topçu, Arakan’ın gözyaşlarına şahitliğini yazdı:
“Hastaneye her gün yüzlerce insan geliyordu ve ben bunların gözlerine bakarak bu gözlemimi defalarca test ettim. Hayat dolu canlı bakışların ilerleyen yaşlarda önce nasıl kaybolup donuklaştığını ve daha ileri yaşlarda nasıl umutsuz ve kederli hale döndüğünü görmek gerçekten can yakıcıydı.”

*Mustafa Karaosmanoğlu, “Kurduğu Hayalin İçini Dolduran Adam”da Necip Fazıl’ı yazmayı denedi: “Unutmayalım ki konumuzun öznesi bir şairdir. Bu durum gereği şiir de kendi doğası gereği ucu açık bir yapının ürünüyse, meydana gelen sembolün de ucu açık olacaktır. Buna mukabil, tam da burada işbu sembol, bahsi geçen ucu açıklıktan dolayı, bir taraftan ele aldığı konuyla dolaysız olarak ilgilenirken, diğer taraftan da gizli bir anlatım biçimine açılabilir.”

*İlyas Sucu, Medeniyet kavramı üzerinden bir okuma kılavuzu önerdi:
“Bu yazı, açıkçası bir sorular, hatırlatmalar ve okuma önerilerinden müteşekkil bir çerçevede tasarlandı. Dolayısıyla kavram üzerine yapılacak bir soruşturmanın bir izlencesi olarak okunup düşünülmesi, yazarı da memnun edecektir.”

*Mehmet Kaplan, Müteveffa dostumuz İsmail Dervişoğlu’nun Samsun günlerini anlattı:
“Kapı açıldı. İçeriye, boynunda atkısıyla, dizine kadar siyah kabanıyla, elleri ceplerinde, her bir camı, su bardağı altı kalınlığında gözlüğüyle, oldukça uzun boylu birisi girdi. Onunla beraber dışarının yağmuru, ayazı, çamuru da içeriye girdi.”

*Alaattin Keykubat geri döndü ve 15 Temmuz’da aslında ne olmadığını irdeledi:
“Yolcu Dergisi yayınladığı sayılarda ve hem de kapaktan tehlikenin vehametine dikkat çekmişti. Lakin kimse umursamadı. O gece darbe başarılı olsaydı, eşkiyalar bize ters kelepçe takıp spor salonlarına götürürlerken şimdi ‘ver mehteri’ havalarında olanlar, ‘biz dediydik’ deyip Türkçe Olimpiyatları’nda seslendirilen şarkılar eşliğinde bizi zemmedeceklerdi.”

*Selçuk Küpçük, 70’lerin politik müziği içinde Ülkücü Hareket’in yerini aradı:
“CKMP’nin henüz MHP’ye dönüşmediği yıllarda Türk pop müziği ve hatta Türk caz müziği tarihi açısından önemli yere sahip İlham Gencer’in Alparslan Türkeş için bestelediği “Bozkurtların Türküsü”, geleneksel sünni ozan pratiği ve Mehter Marşları dışında 1970’ler boyu bir birikim ortaya koyamayan bu yapı için kuşkusuz dikkate değerdir.”

KERVANDAKİLER:

*ömer idris akdin *mustafa karaosmanoğlu *şevket hüner *arif arcan *zekai günal *mehmet aycı *erdal ergenç *gökhan akçiçek *harun sönmez *barış dalkılıç *rıza kemal g. *fatih tezce *enes yeşil *ilyas sucu *mustafa uçurum *kerim aral *yahya burak gül *faik öcal *ilyas sucu *ömer vural *ali fırat *abdullah çevik *lütfi bergen *ümran yaka *beyza nur yüksel *mehmet pektaş *ismail delihasan *hikmet kızıl *sümeyye yüksel üstündağ *muaz ergü *mustafa everdi *muhammet baran aslan *hatice tataroğlu *müslim kılıç *bülent keçeli/ selçuk küpçük *mehmet aktaş

*Ömer İdris AKDİN SEYİR DEFTERİ’ne yazdı:

“Duruşumuzu etnik ve mezhebi aidiyetlerimiz belirlemez. Duruşumuzu emperyalizmin topraklarımıza, aklımıza ve ruhumuza ne şekilde tasallut ettiğini bilmek, bu çok boyutlu saldırıya karşı nasıl tavır geliştirdiğimiz belirler.”

MECMUANIN ORTA YERİ

*Osman Sevim Abdulselam DURMAZ’ı konuşturdu.

“Her eser doğduğu coğrafyanın bir parçasıdır.”

*Mustafa KARAOSMANOĞLU, İsmet Özel şiiri üzerinde kendini anlattı:

“İsmet Özel şiirinin metalik tınısı ve bütün parıltısıyla beraber kuşandığı hırçınlık, beni gençliğimin önünde farklı bir şekilde sahaya sürebilirdi. Artık gündüzleri hayata bağırabilecek bir cesarette hissediyordum kendini. “Bıkmadım/ koyu renkler kullanıyorum hayatımda/ koyu mavi, acıyı anlatırken” militan bir kendi insanı ne kadar da kışkırtıyor değil mi, hem de boynundan ta ayaklarına kadar.”

*İlyas SUCU, Saatleri Ayarlama Enstitüsü’nün neden kapatıldığı üzerine yazdı:

“Enstitü imgesi, aslında Tanzimat’tan Cumhuriyet’e devredilen bir zihniyeti açığa çıkarmak için kurgulanmıştır ki o da şudur: Devleti yıkılmaktan kurtarmak ve ardından kalkındırmak amacıyla yönetici sınıfın bir tercihi olarak başlatılan Osmanlı/Türk modernleşmesi, daha başından itibaren zorunlu bir tercihtir.”

*Lütfi BERGEN, Gariplerin Allah’ına vurgu yaptı:

“1980’lerden itibaren İslâm dünyasında toplumsal değişim meselesi artık devletlerin modernleşme çabalarından koparak anlaşılmaya başlandı. Cevdet Said’in “Bireysel ve Toplumsal Değişmenin Yasaları” kitabındaki tezi bu amaçla kaleme alınmıştı ve İbn Haldun, Malik b. Nebi, Seyyid Kutup gibi müelliflerin fikirlerini tartışarak çıkış arıyordu.”

*Muaz ERGÜ, Anadolu’nun mağrur ve mağlup hüznün kaleme aldı:

“Muhsin Yazıcıoğlu ateşten, kordan müteşekkil süreçlerin içinden geçip gelmiş. Her saati mücadeleyle şekillenen bir ömür. Din, iman, vatan, mukaddesat uğrunda güle oynaya feda edilen gençlik.”

*Gökhan AKÇİÇEK, yaşamının penceresinden olan bitene baktı:

“Çocukluğumun mahalle ve komşuluk münasebetlerini de hatırlatmam gerekiyor. Saygı ve sevginin hüküm sürdüğü, onurun, merhametin ve tevazunun hayatı çepeçevre kuşattığı bir mevsimin adı idi çocukluğumuz. Hemen hemen herkes olduğu kadar iyiydi, güzeldi ve anlamlıydı.”

*Hatice TATAROĞLU, Postmodernizmi irdeledi:

“Postmoderniteye yaklaşımlar iki temel gruba ayrılır. Birinci grupta yer alanlar postmoderniteyi, moderniteye karşı geliştirilmiş bir eleştiri olarak kabul ederken; ikinci gruptakiler, postmodernitenin moderniteden türediğini ve modernitenin bir özel durumu olduğunu iddia ederler.”

*Selçuk KÜPÇÜK, Ücra Dergisi’nden Bülent Keçeli ile, dergicilik ve şiir üzerine söyleşti:

“Merkez dergiler şiirin ana sorunlarını teğet geçmişlerdir.”