Hep yorgun bir gün sonu oluyor ayaklarımı dayadığımda kanepenin kenarına.
Gözlerim beyaz tavanın tek siyah noktası etrafında dönüyor.
Dönüyorum sabahtan başlayarak ayak uçlarıma.
Ucu kırılmış bir kalem gibi, kurumuş bir nehir gibi her şey.
Her şeyi yeniden gözden geçirmek gerek diyorum, artılar, eksiler, çapraz, geometrik.
Geometrik bir yanı yok hayatımın, her şey yuvarlak, sağlamasız hesaplar.
Hesabı verilecek ne çok şey var, ve ne kadar az hesaba dahil olacak olan.
Olan ve olmakta olan her şeyde bana düşen hep bir eksilti oluyor ve neden hep bir hüzün tadı damağımdan ayrılmayan?
Ayrıksı bir damar var demek ki bende.
Bende mutluluk tutmaz bir toprak parçası.
Parçalanıyor hayatım durmadan, içim, yüreğim.
Yüreğim bütün yetimliklerden bir pay bulup çıkarıyor nasılsa.
Nasıl oluyorsa hep geç kalıyorum hayata.
Hayat düşmüyor yakamdan.
Yakamda boynu bükük kalıyor karanfiller, şebboylarsa ağlamaklı bir titreyişe tutuluyor.
Tutuluyor ay denize bir gece vakti.
Vakitler geçiyorum hayatımdan, mevsimler geçer gibi, hiçbir mevsim oturmuyor üzerime.
Üzerimde çağlardan beri sürüp gelen bir ağırlık, dinmeyen bir sızı, göğsümün sol yanında iyileşmeyen bir yara.
Yaramı yaralıyorum durmadan, ateşe köz verir gibi, yaraya tuz basar gibi, durmadan.
Durmadan aynı hikayeyi yaşıyorum, aynı rüyaya uyuyorum. Felah bulmuyor kahraman, ne vurulup ölüyor adam gibi, ne de kaçıp kurtuluyor.
Kurtuluş umudu taşımıyorum içimde, içimde yeşeren bir filiz yok.
Yokluğa çekmiyorum varlığı ama var olan sahici bir yokluk oluyor hep.
Hep yorgun bir gün sonu oluyor ayaklarımı dayadığımda kanepenin kenarına.
Vay canım benim.Vay gülüm vay dilim hala hele-can’ım benim . kanape ninin ayaklarını öpeyim senin.
bir çöl gibi dünya…zaman bileklerime geçmiş ateşten kelepçe…
ve bir kemik gibi hayat…ne yana dönsen batagelir yüreğine tenine…
ve insan…olur ahseni takvim üzrede…ve alaşağı olur esfeli safilin düzeyinde…
ufff!..
Kanepenin ayağı bu kadar kahrı nasıl çeker bilmem ki!..
Ayağınızı bari çekin de..
Testemelli bunalıma girmesin zavallı..
Leyl !..
Yapma böyle !..
N’olursun yapma!.
Gurbete düşürme hüznünü.
Bir kahır uğruna.
N’olur!…
ne içindeyim zamanın nede büsbütün dışında…bu araf durumunda gurbet benim batınımda…o benim nazlı yarim en ala misafirimdir dünya hayatımda…
yalnız her kelamımda bu yolculukta yoldadır bu veli…yaşadığım bir anektodu sana anlatamadan geçememeyeceğim ey deli!!yakın zaman evvel LeyL leylini yaşıyordu Mekkei mükerremede…ve Rab o deliyi hatırlattı bana mushafı okurken mübarek ali imran 27 ‘de…ve dua etti bu fakir size medinei münevverede tamda ravzanın dibinde…şaşkınlık içinde dudağımda garip bir tebessümle…baki selam…
Ne!?..Nnn..?!
…ne ,ne??
Bu deli senin ne’liğinin ne’sine ne söylesin ya leyl!?
“Ne,ne?” öyle mi?.
Bu deliyi adam belleyip..
Bir de “Ne, ne ?”öyle mi?!
“Yok bişey ya leyl yok bişey!”
“Hiç bişey ya leyl hiç bişey!”
Ah dost! Ah minel dost!.
Allah deliliğine zeval vermesin ya veli..yalnız bu fani bu serzenişten bişey anlamış değil.(umrede yaşadığım bir olaydı…paylaştım sadece)tüm bedeni ve benliği o mübarek topraklarda kalmış biri olarak şuanki bir gramajlık aklımda bu şeyden bişey anlamış değilim…vallahi billahi…
Allah deliliğine zeval vermesin ya veli..yalnız bu fani bu serzenişten bişey anlamış değil.(umrede yaşadığım bir olaydı…paylaştım sadece)tüm bedeni ve benliği o mübarek topraklarda kalmış biri olarak şuanki bir gramajlık aklımla bu şeyden bişey anlamış değilim…vallahi billahi…(ne gaflet işledim bilmem ama asmayın o mübarek yüzünüzü)
Bu bir serzeniş değildi.
Nasıl teşekkür edeceğini bilemedi deli..
Dili dolaştı..Yüreği kaynadı ve…
Ağladı işte.
Ah ne kadar yoğun sever bu leyl’i bu deli de..
Dillendiremez gereğince..
Nitsin dil avare alışmış rabt olmak bilmez.
Ravza’dan haber almış zabt olmak bilmez..
Daha N olsun ya leyl ?…
Hep böyle kal.. N’olur.. Hep böyle..
Orada.
Onunla.
Ona doğru.
Ve onda.
Bana da bi bardak su.
Hepsi bu.
Wesselam!..
Leyl eylesin lisanım leyle-i qadre lisanım olsun da leyla
Sürmeylesin hakileyeksanım razıyım raksanım olsunda leyla
İstememfecrisadık meğerki fecrikazib kandırmasın kandilim
Leylünehar bahane fihimafih mukadder ihsanımolsunda leyla
Gadretmesin yeter lütfilebahşişile muazzezolmaz bu mecnun
Zayetmesinkafi küfretmesinala yari nohsanım olsunda leyla
Biraniçün ömrüntasaddukeyler tasarrufnedirbilmez bumecnun
Nedirkievvelahirdönermislipervanebahtıbahsanımolsundaleyl
Veliya!Duakılleyl’e minneteylearzıendamın süklümpüklüm et
Duakılmışseninçün ravzayımuhabbette aklındakalsında leyla
Birgün bir avcı ormanda dişi bir kumru güvercini takip etmektedir…o anda aniden kumrunun erkeği çıkagelir…dişisine bakar…Tam o sırada avcı dişi kumruyu vurur,öldürür…Bunu gören erkek kumru çaresizliğinden kendi etrafında fır dönerek havada yükselir yükselir,öyle yükselirki gözlerden kaybolur…Sonra o kuş o yüksekliğe varınca kanatlarını kapatır,başını yere çevirir ve çığlıklar atarak kendini yere saplar,paramparça olur.Ezilir ve ölür…(ibni arabi-ilahi aşk-)
Bu bir kuşun yaptığı bir harekettir…peki Allah aşkı uğruna biz fanilerin tavrı nicedir…?
…biran içün ömrün tasadduk eyler tasarruf nedir bilmez bu mecnun…ey veli bu mısran beni aldı bu hikayeciğe götürdü…böyle bir kelam insanı mecnunda kılar meczupta kılar yada deli…
Duakıldıysa bu LeyL yaradan öyle dilemiş demekki…deliyi bana hatırlatan Rabtan başka kimdirki…illaki süklümpüklüm olacaksa bu bedeni…arzı endam ile secdeye rucu et Rabbin seni orda görmeli…
Ne görmüşsem mutlaka ondan önce Allahı görmüşümdür diyen Hz.Ebubekir gibi…bir yürek dilemeli,yürek içre bir gözü istemeli…
Ne’yin Ne olduğunu idrak eylemiş olduk mu ya Leyl?!
Ne güzel!..
Öyleyse haydi bakalım bir dahi Aşk ile:
Ya Huuu !….
………
Leyle-i Qadr’imiz de mübarek olsun ve…
Ümmet’in genel affına da vesile olsun inşaallah!..
Wesselam!…
…her geceyi Gadr
…her geleni Hıdr
bilebilmek duasıyla…baki selam…
Lafz’ın kadrü kıymetin bilir hadra olanlar
Hıfz’a hıyanet bilmez Hıdr’a matra olanlar
Mahrama’dan Mahrur’a damla damla su taşır
Karınca’dan mülhemen müdrik idra olanlar
Kaside-i Su vari sahra sahra dolaşır
Zemzemi İntizar’a zerre katra olanlar
İsar eder yar eder viraneyi şar eder
Değirmen’in Mili’ne mil ü metra olanlar
Veysel Veli ne yapar?!. Ben’i Biz’e Lem yapar
İşare’ den nem kapar mil ü metra olanlar
Son mısra’ın düzeltimi:
“İşare’den nem kapar Molla Sadra olanlar”