yine akşam olsun Tahir
vekaletini gözlerinden alan bir akşam
aşktan yana kısmeti kapalılar dem tutarken koyuca
çarşamba pazarından dönerken anneler yorgun argın
yahut kahvelerde bezgin adamlar
düşlerini sıvazlarken barutla
bütün bunlar ve diğerleri olurken
yani her acının sonuna inerken o bir tutam karanlık
gel ve yağmur boşansın birden
utansın kanımızı cıvıklaştıran petrol
kana da petrole de aldırış etmeyen kalem
infaz memurları ağladığında çatlayan o her neyse anlayalım
imha edelim ödünç gelinliklerden yayılan kokuyu.
karanlıktan icazet alsan da Tahir
bilmek, bilmek ve bilmek için
bir çiçeği öpercesine takvimlere kapanışımızın
kalbindeki nevruzu boğazlayan gerekçelerini
uykusu kesik öksürüklerle bölünen bir genç
doğrulup denize baktığında
neden kafesteki şehzadeleri
ve tenha sularda kendini uğurlayan gemileri hatırladığını
dönersin yine biçare siyahlar ülkesine
çünkü yağmur upuzun bir sükuttan ibarettir orada
bekleyendir, beklenendir, bekleyiştir
ömründe hiç değil bir kez mahmuzla rüyalarını
çünkü akşamlar bu kadarını söylemez Tahir.
