kasılmış bozgun ertesi atlar arasından
serinkanlı bir muhasaranın eşkıyaları geçer
geçer tekmil yaban lehçeleriyle sancısız dudaklardan
en kestirme ölümdür çünkü perdahlanmış kalplere
gayr-ı meşhur ellerinde koşar adım uç veren eşkin.
kutsal kapitalin dipçiğiyle dürtülüp
tastamam puslu bir çarkın ezbere yalnızlığına akan
sansürsüz kitapların çiğ ve gelgeç bildirileri
ve yaltak düşlerle oynaşmakta mahir Babil Kulesi şiirleri ile
sıvazlanadurmaktan körlenmiş bunca bıçak
bunca sağır tiyatro mıncıklanmış bunca aşk
kahırlanma zayi olmaz karaborsa renklerin pazarında
çelik-mavide ufalanır görülmüş mektupları damgalayan zulum
hilafsız sürgüler manidar bir kapıyı
onca mağrur apolete karşı kan-kırmızı.
ve biz
bir ünlem halinde kaldık diye değil şehrin kadavrasında
civanperçemi yalazlar yokladığı’çün som acıdan tüfenklerimizi
taşar munis yatağından son yazda kurumuş ırmak
yordam bilmeyen umudumuzun sebil oluşu bundan ötürü
yılgınlıktan ilenen dilekçede mührüm yok
zaferden yüzgeri eden teskeremi ben yaktım.
