KIRILAN BİR KALEMİN DAĞLARI TUTAN SESİ

2

karanlığın voltasında kıpır kıpır ellerin
öyle yağız öyle Deli Dumrul öyle hasbi
kara çocuklara olan borcuna sayar ancak
kırılan bir kalemin dağları tutan sesini.

karanlığın voltasında kıpır kıpır ellerin
kavrar ta bileklerinden Zühre’nin yangınını
ki o rüzgarlı bağrından bir otopsi sonrası
sayısız doru at yularını fırlatıp
şaha kalkar ve devirir şahın adamlarını.

karanlığın voltasında kıpır kıpır ellerin
can pazarında sınamış da silkinmiş ihaneti
kısastır demiş şehrinizi mahveden göktaşı sağanağı
bu kanlı sargılara sevdamın üstündeki.

karanlığın voltasında kıpır kıpır ellerin
öğretti her boranla gürbüzleşir hikaye
çünkü mazbut bildirilere aşkı ekleyen bağlaç
gibi senin açık denizlerdeki kalbin
ve inadına kuş sesi bin tohuma nakarat
hiçbir fezlekenin boğamadığı kadar derin
karanlığın voltasında kıpır kıpır ellerin.

Önceki İçerikSONRASI ‘MİNE’L AŞK’ !
Sonraki İçerikSILADAKİ YABANCI