SEHPADA SON SİGARA

2

bilmeden küstürdüğüm turnalar bağırdı evvela
bilerek yatıştırdığım delişmen şubat günleri
ve muhteris ağzımla nizamı bozulan çeşmeler hakeza
seslendiler:
dile getir! en iyi uzaktan bakılır dağlara
dağları dile getir uzaklara bakıp da.

ey benim ürkek ve acar yollarım!
çokluk alıkoyar yolcuları yolluk kaygısı
mükellef azıktır oysa nümayişsiz doğuran toprak
semavi kökleri kentin tırnakları arasında ezilmiş
bir isyan güzellemesi için elifbadır hem de
yol yorgunu çocuklar için sığınak.

ey benim uygun adım ve sarsak yürüyüşlerim!
madem bir incir ağacı gövermiş kalbinde
zorla ki ipeğe dönüşsün gövdesi
aşktan cayarsan eğer ölüme.

Önceki İçerikGÖKTEN DÜŞEN ÜÇ ELMA ÜÇÜ DE ÇÜRÜK
Sonraki İçerikKENDİ GELEN