Sarmış cigarasını akşam, çökmüş çardak altına
Kaç fotoğraf çektirdiyse hepsi yanmış üstelik
Yar bahane, yaşamak sevmekten daha zormuş
Mevsimlerin ağrısı sanma ki bir kerelik
Basılmış bir mezranın gözlerine bakarak
Adını tekrarlardın sis inerdi dağlardan
Bir bahse tutuşurdu tarihle parmakların
Hangisi ağlayacak kimseye aldırmadan
Affedilmez ne kalır ateşe tuttuğunda
Ağaran saçlarından kavrayarak hayatı
Sakınarak sulardan geçti nice adamlar
Hepsinin de döşünde bitmez yorgunluk kaldı
Hatırla ol vakti ki güvercinler biçerdin
Hem alıngan hem mutsuz bir kızın kefeninden
Kısıver fitilini bir zaman böyle yansın
Aşk çerağı sönmemiş ölümün nefesinden
Gözlerin hangi renkti unutmuşken denizi
Bense kanla büyüttüm terütaze şuramda:
Ayrık tebessümlerin ve kabzası karayelden
Şiirimin göğsünde saplı gümüş elveda.
