Nicedir yıkanmadı şimâl’im, kırkikindi yağmurlarıyla halis
Konuşamadım efendim kesildi biletim kelimelerce
Dizlerimden bağlar çözüldü düşündüğümde bir lahza
Nicedir firar etmemişim senli tenhalara, kendimledir derdim!
Şimdi ay iki büklüm, bilinmez kaç büklüm firakım
Görmedim hiç ay dolgunu gecelerde beyte gidişini
Bir kalbi kaç hâl bölüşür yokluğunda efendim, kaç dilemma
Şimdi sayamadım bulamadım çözemedim, kendimledir derdim!
Böylece arzıma yalaz tesir etti; suskuma arzuhal
İçerimde doru atlar mahfileşti efendim
Göçtüm dâr-ı dünya’nın asma bahçelerinden
Böylece mahcubum bir yanımla ve bükük hala, kendimledir derdim!
Bütün bir hicran yapışmış yakama yakamda eksik bir anlam
Ne çok iyiyim efendim ne çok hâlsizim şimdiye
Mecruhum / uhrevî ümitler taşımakla dinginleşiyor ancak kanatlarım
Bütün bir dert büyütüyor çocukluğumu, kendimledir derdim!
İsterdim bir sabah efendim bir sabah uyandığımda güneşle birlik
Görünsün yüzüme cemalin ifademe devasa bir mahcubiyet sinsin
O vakit kuşlar uçuşsun sinemde ilk cemre sîretime değsin
İsterdim efendim ne çok isterdim minberine ilişmeyi, kendimledir derdim!
Bekledimse ve aradımsa seni efendim varlığın gün gibidir -boşunaydı intizârım-
Ne çok geciktim sana ne çok köpürttüm denizlerini kalbimin
Anlatacaksa bir kelime seni -yakın- olmalıydı anlatacaksa bir kelime beni -uzak-
Bekledimse ve aradımsa cürmüm kadar seni, kendimledir derdim!
Boynumda gül yaprağından hamayil ile efendim
Bir mevzi görünüyor ki şeb-i aşktır
Henüz körpedir fecrim yâr ne çok korkarım fecr-i kâzib’den
Boynumda sana râm olmadıysa tek bir tel, kendimledir derdim!
Bir çolak ruh biçmişim gövdeme efendim cümle geceler kanar yanmışlığım
Hadsiz hasretler biriktiriyorum sadrımda sana varacağım gün hakkı için
Kalbim, bir üveyik göçebesidir Onsuz ve Sensiz
Bir arz-ı hâldi sunduğum efendim, kendimledir derdim!
