RUTUBET

2

güveli gecelerim oldu bu mevsim. delişmen kaygılarım..
havadan sudan sebeplerle sözlerime şiir örtüştürdüğüm.
canım yandı, ne çok yandı…
tutanaklar tutuldu ardımsıra.. ardımsıra bir red alfabesi.
sana uzak kendime yakın olduğumdan bu yana,
darası alınmış bir kalp taşıyorum. hoyrat, tekil akşamlarda ağırlıyorum
geceyi..
cezbe tutuluyor bir yanım. bir yanım yarım ay’a…
ben’ in ben’den soyunuşu bu karanlık.
ben’in sen’e geçişidir, sen’in bana gelişi.
budur itikadım. gece üzerine tahayyülüm budur.

sisliyim.
kalbim geçmişe  ırgat. ne yazsam olmuyor. ne desem duyulmuyor.
ne çok yoruldum tahayyüllerden.
içimde rutubet, sesim sitemkâr, hafif dumanlı başım. hafif gurbetkâr..
tecrübelerim kalbimi tasfiye ediyor. bir bir yeni başlangıçlar… kendimi tecrit ederek baktığımda aynaya mütemadiyen ölüm. bütün bunlar geri çevirmiyor beni yürüdüğüm yoldan. hep yağmurlara teşne bir yaşamak örgüsünde yaşlansın istiyorum dallarım. bir yaban toprağa gömülsün muradım. kuşlar konsunlar bir tek pencereme. bir tek: mirçıq’e wor*…
kimseler gelmesin ben istemedikçe…
çün bilmediğim bir lisan etrafım.
ki boşluk kalmasın ahd ü misak arasında.
ne zaman uykuya kapatsam gözlerimi aklımın ipleri kuyuda.
kalbimde örgütlü bir karıncalanma.
ne sabah görünüyor, ne sabaha uyanmak…

tanı: bu şehre de yağmaktasın ey! göğsümün kılcallarında rutubet…
* kar kuşu

Önceki İçerikEVET SİZ BAYIM!
Sonraki İçerikNAR, SES VE FASIL