‘sen’
geçilecek her ne varsa önümde, geçmekteyim ortasından.. hazar, yedisu, iğdeler, nar çiçekleri, yediveren.. şehre sinen elma kokusu, en çokta portakal.. geçeceksem böyle, böyle delikan.. boynunu vurmalıyım fundamental imgelerin. mordan ve ötesinden bir simerenya kurmalıyım.. daha fazlasına yoktur gerek..! adım rüzgar. benim rüzgar; çatılar uçurmaktayım.. tuğladan, kerpiçten çatılar! dokunmaktayım şivekar bir gül zülfüne… ve fırtınadan sessizliğe.. bilemem, esersem ne yana eserim.. bakarsın yüzüne eserim.. eser de geçerim…
ne varsa geçilecek, bırakırım darmadağın..benden sen’e geçerim!
‘ben’
bir tahammülden geçmekteyim.. kırarım hoyratlığı, yıkarım pervasızlığı .. bir tahammülden geçmekteyim ey!.. içim dar, yer ve gök dar.. gönenmiş bir yarım yok.. aşk için; yoktan geçmekteyim, vardan, yârdan.. tanıdığım, tanımadığım.. duyduğum, duymadığım.. gördüğüm, görmediğim.. dokuduğum, dokunmadığım.. yediğim, yemediği.. her ne varsa kıyıda köşede hepsinden geçmekteyim.. benim aşk!..
benden, senden ve en çok da ondan geçmekteyim…! şafak vaktiydi bir kere.. bir kereydi.. her kereye bedeldi.. saçlarının kıvrımında tülden branda gördüm de züleyhanın.. bir katıksız elem.. ağır aksaktım.. ama yine de geçtim. ve neden sonra poyraza, uğultulu bir hâle döndüm.. ve bir vakit, kaç asır sonraydı bilemediğim, geçerken memleket/in üzerinden, bir gelin kalbi gördüm fanusta.. benzettim züleyhaya.. ah, nasılda duramadım..! bakamadım öyle doya doya.. o gün bugün, aristokrat bir geçişle geçtim her ne varsa, bir gelin kalbinden geçtikten sonra…!
‘o’
bir uçurumdan geçmekteyim.. diri kalmaya cesaretim yok! köpük köpük baldıran suyu içmeliyim.. ben; üçüncü!.. muğlak düş.. mutlak hezeyan.. korkuyu küle çevirdim hemen sonra.. kendi cesedime mektuplar yazdım.., bir veda mektubu havasında.. ironik travmalar geçirdim. ve böylece geç-tim uçurumdan…! bir geçişle, kendimden geçtim..
